Perfectionisme; mooie eigenschap of een belemmering?
Er is niets mis mee als je dingen graag goed wilt doen. De lat wat hoger leggen voor jezelf, zodat je groeit, jezelf ontwikkelt of jezelf positief uit daagt. Deze vorm van perfectionisme is geweldig. Dit geeft je energie en kan de weg vrij maken voor nieuwe kansen en mogelijkheden. Ik hou ervan.
Maar perfectionisme heeft ook een andere kant. Wat als jij de lat voor jezelf zo hoog legt, dat die niet haalbaar is. Als het goed willen doen, veranderd is in het goed moeten doen. Deze kant neemt energie en geeft stress. Precies wat we niet willen.
Deze kant van perfectionisme is gedrag dat je jezelf hebt aangeleerd. Daar ben je niet mee geboren. De basis is vrijwel altijd onzekerheid.
De keerzijde is dat je perfectionisme gaat nastreven. Zolang jij zelf niet tevreden bent, blijf jij er actief mee bezig. Of het op je werk is. Of je gezin, je sociale contacten. En nog ben je zelden tevreden met het resultaat. Op z´n minst blijf je twijfelen.
Dit is een belemmerende vorm van perfectionisme. Herken jij deze? Wees eens eerlijk, kun jij tegen jezelf zeggen: “ja, het is af. Ja het is goed zo. Ja, ik ben tevreden”.
Wanneer ben jij trots op jezelf? Wanneer mag jij het van jezelf los laten en ontspannen?
Met PMA ben ik me bewust geworden van de oorzaak van mijn perfectionisme.
Wat was die diepgeworteld inmiddels. Het altijd maar goed moeten doen.
In een periode van stress kan mijn onzekerheid en perfectionisme weer even naar boven komen. Zodra ik me daarvan bewust ben, weet ik nu dat dit niet meer nodig is. Ik doe dan juist een stapje terug. Ik gun mezelf iets meer tijd. Daarna gaat het echt een stuk beter. Kan ik tevreden, met een glimlach naar het resultaat kijken.
Jij kunt dit ook bereiken. Als jij je bewust wordt van de oorzaak van jouw gedrag, kun jij ook een stapje terug doen. Dan kun jij ook wat milder zijn voor jezelf. Juist daardoor kun jij groeien en mooie resultaten bereiken.
